Tekststudie

Nog een week voor ik op podium sta tijdens Historisch Veurne. Een week om de puntjes op de i te zetten met de tekst. Heerlijk hoe het hele gezin meeleeft met hun acterende moeder. Elke affiche die we passeren roepen ze luidkeels 'Mama's theatershow'. In hun ogen is alles show. Ze beelden zich al in dat ik in het sportpaleis de volgende K3-show zal meedraaien.

Vooral de oudste is goud waard in de voorbereidende weken. Ze voelt zich moreel verplicht om te helpen studeren. Het is dan ook het moment om te tonen wat zij kan. Ze dicteert me de zinnen en drilt me mijn rol in. Helemaal cruciaal is het moment dat ze begint te dreigen met de woorden: 'Ik kan het al beter dan jij, hoor!' Dan pas focus ik me volledig. Als ik ook maar durf een woord te verdraaien of een zin anders nuanceer wijst ze me terecht. 'Dat klopt niet hoor, zo staat dat hier niet.' Ze is duidelijk nog niet klaar voor de interpretatie en de vrijheid van de acteurs.

En toch is de kinderhand gauw gevuld als ze de uiteindelijke opvoering bijwonen. Trots kijken ze hoe hun moeder op podium staat. Nog een week om hen voor te bereiden op het feit dat het niet echt is en dat ik een rol speel... Maar ik verlang al naar het moment dat ze de buiging en het applaus verstoren met de stormram aan knuffels...